ΑΝΤΙΟ

   Γενικά απεχθάνομαι και αποφεύγω σχεδόν πάντα τέτοιους είδους αναρτήσεις. 

Όμως....

  Θεωρώ ότι τούτος ο άνθρωπος έφυγε από κοντά μας, από το σχολείο μας, τον τόπο μας, την καθημερινότητα μας, τις ζωές μας τόσο αθόρυβα, τόσο ταπεινά, τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα ..... από τη μια στιγμή στην άλλη μάθαμε ότι ήταν άρρωστός  και ενώ όλα έδειχναν κάπως καλύτερα μάθαμε και αυτή την άσχημη είδηση....

  Έφυγε λοιπόν τόσο αθόρυβα, που δεν τον τιμήσαμε, δεν τον χαιρετήσαμε, δεν τον ευχαριστήσαμε όπως του έπρεπε. Μόνο για αυτόν τον λόγο γράφω αυτό το κείμενο, με σκοπό να του πούμε όλοι μαζί ένα πελώριο, τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, όπως τεράστια και δίχως όρια και φραγμούς ήταν η προσφορά του, η αγάπη του, η αξιοπρέπεια του. 

  Δεν ήταν λίγες οι φορές που τρέξαμε δίπλα του για να βρούμε λύσεις, απαντήσεις σε θέματα που μας απασχολούσαν, για ζητήματα μαθητών, γονέων, σχολείου γενικά.... Πάντοτε είχε την απάντηση, τη λύση, τη συμβουλή έτοιμη και κατάλληλη για κάθε περίσταση. Νιώθαμε σιγουριά, ασφάλεια μόνο με την παρουσία του. Πόσον μάλλον με τις κινήσεις του, τα λόγια του, τις διδαχές του. 

ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΕΥΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.... έτσι έλεγε! 

Το λιγότερο που θα μπορούσα να του προσφέρω σαν φόρο τιμής είναι τούτα εδώ τα λίγα και απλά λόγια, όπως απλός και δοτικός ήταν και ο ίδιος. Δεν ήθελε να φαίνεται, δεν ήθελε να είναι μπροστά, πάντοτε σαν στιβαρή κολώνα στα παρασκήνια της ζωής μας, του σχολείου. Στήριγμα για κάθε παιδί και ιδιαίτερα για τα παιδιά που είχαν ανάγκη έναν δυναμικό ΔΑΣΚΑΛΟ. Στήριγμα και για κάθε δάσκαλο που αγαπούσε αυτό που έκανε, που δούλευε με την ψυχή του. Δίδαξε αξιοπρέπεια και ταπεινότητα μέσα από κάθε του βήμα, κάθε καινοτομία, κάθε λόγο και άποψη που ακράδαντα πάντοτε υποστήριζε, χωρίς πισωγυρίσματα, ήξερες ότι αυτό που έλεγε είχε ισχύ και βάση. 

Πόσα πράγματα γνώριζε, πόσα καλά κρυμμένα μυστικά για να μην προσβληθεί ποτέ κανείς, μια σιωπή που έδινε αξία σε καθετί, που για κάποιον άλλον ίσως να  έμοιαζε ασήμαντο.     Πόσες γνώσεις, εμπειρίες, διδάγματα, βιώματα, συμβουλές μας χάρισε απλόχερα, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα και κούφια λόγια. Ήξερες ότι μόλις του ζητήσεις βοήθεια και λύση θα σου την προσέφερε δίχως δεύτερες σκέψεις και έτσι με τούτο τον απλό τρόπο υπήρχε παντού γύρω το αίσθημα της ασφάλειας, της προοπτικής, της δυναμικότητας. 

Είναι βέβαιο πως όσοι άνθρωποι κατάφεραν τόσα πολλά δεν ξεχνιούνται ποτέ, δε φεύγουν, δε χάνονται! Περιφέροντα γύρω μας για πάντα μέσα από όλες τις κατακτήσεις τους, μέσα από όλα αυτά που έχτισαν, που κατάφεραν, μέσα από όλα όσα μας έμαθαν και μας δίδαξαν. Ο άνθρωπος αυτός κατάφερε πολλά και σπουδαία, μεγάλες καινοτομίες στη μάθηση, στην εκπαίδευση, στο παιδικό θέατρο, στον ψηφιακό κόσμο της εκπαίδευσης, στις σχέσεις μεταξύ μαθητών, στις σχέσεις μεταξύ γονέων και δασκάλων, πάντοτε με τον δικό του μοναδικό και ήρεμο τρόπο (αυτό ήταν το μεγάλο του χάρισμα). 

Ρίζωσε στις καρδίες των παιδιών, των μαθητών, των συναδέλφων, των γονιών.... Θα τον θυμόμαστε όλοι μας σαν μια γλυκιά και μοναδική ανάμνηση που μοναδικό σκοπό του είχε την προσφορά και την αγάπη, την στοργικότητα και την ασφάλεια.

Του πήραμε κάποτε σαν δώρο με το σύλλογο γονέων μια μπλούζα που απεικόνιζε την κορυφή του ΟΛΥΜΠΟΥ....γιατί ήξερα καλά ότι είχε ανέβει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου με τους γιούς του.

Με ρώτησε την άλλη μέρα: <<Αυτό με την μπλούζα και τον Όλυμπο ποιος το ήξερε, ποιος το σκέφτηκε; >>

Του απάντησα: << Εγώ κύριε Σάββα, μου το είχατε αναφέρει.>>

Εκτός από την κορυφή του Ολύμπου, κατακτήσατε και την κορυφή στις καρδίες μας!

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

Είχα την τιμή κα τη χαρά να τον έχω και δάσκαλο και συνάδελφο - διευθυντή και μόνο μπροστά με οδήγησε με κάθε τρόπο, αυτή η σχέση!

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΕ ΣΑΒΒΑ ΓΙΑ ΟΛΑ.... ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ!!!